De vroege jaren
Bill Collings was een geneeskunde student aan de Ohio University in de jaren 1970 toen hij zich realiseerde dat hij meer geïnteresseerd was in gitaren en besloot te stoppen en te verhuizen naar Houston, Texas. Niet lang daarna begon hij zijn eerste gitaar te bouwen en reparaties uit te voeren voor lokale gitaristen. Lyle Lovett was een lokale gitarist die een echte supporter van Bill's gitaarbouw was en echt hielp om zijn merk in Houston op te bouwen. Meer en meer Texaanse spelers zochten Bill op voor custom gitaren, wat resulteerde in het bouwen van ongeveer 50 gitaren en een paar banjo's in Houston.
De eerste indruk in Austin
Begin jaren 80 wilde Bill naar het westen om zijn bedrijf in Californië voort te zetten. Hij besloot een omweg te maken via Austin en daar raakte hij bevriend met gitaarbouwer Tom Ellis. Ze werden goede vrienden en collega's en Tom bood Bill aan om in Austin te blijven en de ruimte in zijn werkplaats te delen.
Tom Ellis, die een meester-mandolinebouwer is, beschreef ooit hun eerste ontmoeting in een interview. Hij vertelde dat vlak nadat hij Bill een plek in zijn werkplaats had aangeboden, Bill per ongeluk een van Tom's afgewerkte mandolines van de muur sloeg met een stuk timmerhout waarna Bill zijn dozen inpakte en klaar was om zijn reis naar Californië voort te zetten. Gelukkig gaf Tom hem nog een kans en dat pakte goed uit, want Collings Guitars vond voet aan de grond in Austin en Bill en het bedrijf zijn nooit meer weggegaan. En bovendien overleefde de mandoline zelfs de val!
Een begrip in de gitaarbouw
Een paar jaar verder en halverwege de jaren 80 had Bill zijn eigen winkel en bouwde hij flattop en archtop akoestische gitaren. In 1989 werd hij benaderd door George Gruhn van Gruhn Guitars in Nashville, een van Amerika's bekendste gespecialiseerde gitaarwinkels. Hij werd gevraagd om 24 Gruhn gitaren op maat te bouwen. Deze nationale bekendheid was een enorme stimulans voor het bedrijf en de vraag naar Bills gitaren werd steeds groter.
Rond de eeuwwisseling was Collings Guitars een begrip in de gitaarbouw. Steeds meer beroemde artiesten gingen rond deze tijd op Collings gitaren spelen, gitaristen als Pete Townshend en Brian May bijvoorbeeld.
Om aan de vraag te voldoen groeide ook de werkplaats van Collings exponentieel. Al snel waren er 50 fulltime werknemers en in 2005 opende hij een nieuwe werkplaats van 2500 vierkante meter. Het bijzondere aan deze nieuwe plek was het gebruik van CNC-technologie. Deze toevoeging was een volgende stap in de consistente en nauwkeurige productie van gitaren zonder het vakmanschap waar Collings bekend om staat te verliezen. Ze begonnen ook andere instrumenten te maken dan alleen akoestische gitaren. Er kwamen Collings mandolines en ook elektrische gitaren in de catalogus.
Waterloo Guitars
2014 was het eerste jaar van een nieuwe toevoeging aan het merk Collings: Waterloo Guitars. Waterloo Guitars is een op zichzelf staande lijn van gitaren die geïnspireerd zijn op vintage, met name kleinere body gitaren die gebouwd zijn tijdens de Grote Depressie. Tijdens de Depressie werden de meeste gitaren verkocht via postordercatalogi en het waren meestal submerken van de grote gitaarbouwers uit die tijd. Ze waren een fractie van de prijs van de belangrijkste modellen, zodat de meeste mensen ze zich konden veroorloven en de bedrijven een manier hadden om er heel veel van te verkopen om het hoofd boven water te houden.
De gitaren waren eenvoudig van afwerking en gebruikten geen eersteklas houtsoorten. Ze schuurden de braces niet. Ze ruimden de overtollige lijm niet op. Ze werden snel gemaakt en alles draaide om functie. Gitaren uit die periode hebben een bepaalde rauwe en ongepolijste klank waar veel mensen zich door aangetrokken voelen.
Helaas hebben de meeste van deze gitaren de tand des tijds niet doorstaan en daar zijn een paar redenen voor. De meeste van deze gitaren werden geleverd met kartonnen koffers die niet echt bescherming boden. Daarnaast hadden de meeste huizen geen enkele vorm van airconditioning dus werden de gitaren blootgesteld aan zeer barre omstandigheden in de winter en de zomer. Daarom zei Bill zelf dat hij de stem van deze gitaren uit die tijd wilde terugbrengen in een instrument dat écht goed bespeelbaar is.
Net als de gitaren uit die tijd zijn Waterloo Guitars betaalbaarder dan de Collings instrumenten. Bill verklaarde dit verschil in prijs:
"De uren die in het bouwen gaan zitten zijn zeer vakkundige uren, maar het is waarschijnlijk een derde van wat het kost om een high-end gitaar te bouwen waar je geobsedeerd bent door elk detail. Je stopt vakmanschap in de gitaar, maar alleen daar waar het er echt toe doet. Uiteindelijk wordt het een gebruiksvriendelijke gitaar zonder franje, maar de toon en de intrinsieke waarde zijn er nog steeds".
Bill's nalatenschap
Op 14 juli 2017 overleed Bill Collings op 68-jarige leeftijd na een gevecht met kanker. Zijn dood schokte de hele gitaargemeenschap en talloze mensen spraken over hoe Bill hun leven had beïnvloed met zijn meesterschap en zijn vriendelijkheid.
Na zijn dood zette Collings Guitars Bill's nalatenschap voort en vandaag de dag bouwen ze nog steeds snaarinstrumenten die tot de beste ter wereld behoren!
Benchtalk #4 |
The Legend of Bill Collings & Collings Guitars
Kies een levendige afbeelding en schrijf er een inspirerende paragraaf over.
Het hoeft niet lang te zijn, maar het moet je afbeelding versterken.