Zijn er leukere auto’s dan originele Mini’s en Fiat 500’s? Wij snappen wel dat honderden enthousiastelingen deze geweldige koektrommeltjes op de weg houden. Er mee op pad gaan is écht een beleving. Maar comfortabel? Nee, dat zijn ze niet. Voor meer comfort stap je toch liever in de moderne versie van zo’n klassieker. Dan heb je de looks van toen én hoor je de radio nog als je met 100 kilometer per uur over de snelweg zoeft. Met de airco aan
Een slimme zet dus van BMW en Fiat om klassieke modellen een opfrisbeurt te geven. Ze zijn weer helemaal van deze tijd, mét een dikke knipoog naar het eigen rijke verleden. Diezelfde slimme zet doet Bill Collings van die geweldige Collings gitaren met de Waterloo lijn.
Stuk voor stuk geweldige instrumenten die voldoen aan alles wat je daar vandaag de dag van mag verwachten. Met een hele dikke knipoog naar die zeldzaam goed klinkende gitaarmodellen uit de jaren ’30.
In die tijd was er veel vraag naar gitaren en enkele grote bouwers speelden daar handig op in. Naast de wat duurdere modellen kon je voor een dollar of 15 per post een goedkopere versie op de kop tikken. Postorderbedrijven als Stella en Harmony stuurden zo honderden gitaren de wereld in. Gibson deed ook mee, maar dan onder een goedkoper sub-label: Kalamazoo.
Wil je weten hoe zo’n jaren ’30 gitaar kan klinken? Kijk en luister eens naar Steve Ray Vaughn in onderstaande video.
Het model waar hij op speelt is een beetje gissen, waarschijnlijk een proto-type van Gibson. Zo krijg je een goed idee van hoe geweldig deze vintage gitaren kunnen klinken: veel ‘bite’, droog, een uitgesproken verschil tussen de snaren en veel, heel veel karakter. Niet slecht voor een goedkope ‘Depression-era guitar’. Want uit die tijd komen ze: de Depressie van de jaren ’30.
En daar zit een probleem, want deze gitaren werden massaal én zo goedkoop mogelijk gemaakt. Daarom was de afwerking ruw, de nek niet altijd recht, kwaliteitscontrole bestond nog niet en de ‘koffer’ die erbij zat was niet meer dan een grote kartonnen schoenendoos. Heel charmant allemaal, maar ook nogal ‘grillig’. Ze speelden soms goed, maar vaak belabberd. Best jammer, want meestal werden er goede houtsoorten gebruikt, die ook nu nog fan-tas-tisch kunnen klinken.
Door de jaren heen zijn veel van zulke gitaren verdwenen en zo steeds zeldzamer geworden. Ze waren niet duur, erop spelen was niet altijd een lolletje: weg ermee. Gelukkig zijn er ook wat goede exemplaren achtergebleven die de tand des tijds wel hebben doorstaan. Die zijn -vaak na een flinke opknapbeurt- zeer geliefd. Want het unieke geluid van deze klasbakkies, heeft voor sommige gitaristen precies het karakter waar ze naar op zoek zijn. Dan neem je wat ongemakken van zo’n oldtimer voor lief.
Dankzij Waterloo hoeft dat nu dus niet meer. Waterloo biedt de looks, het geluid, én de mojo van toen mét het gemak van nu. Wij zijn er een beetje verliefd op.
Anderen over Waterloo
We zijn niet de enigen die als een blok vallen voor Waterloo. Meestergitarist Julian Lage: ‘It feels like it’s alive!’ Acoustic Guitar nam drie modellen onder de loep, waaronder de ‘standaard’ WL14. Hun oordeel: ‘Incredible fun to play’.
Guitar Interactive Magazine schrijft: ‘an essential guitar to check out’.
Dat kan nu ook bij The Fellowship of Acoustics, want sinds kort hebben we Waterloo op voorraad. Natuurlijk het vlaggenschip WL14, gemaakt van sitka en mahonie. Daarnaast hebben we, als één van de weinigen in de EU, de hand weten te leggen op een special edition Scissor Tail, met een esdoorn (maple) klankkast. Die combi geeft deze Waterloo een kraakhelder geluid en samen met het blanke sparren bovenblad, killer looks.
Door het grote succes heeft Waterloo de lijn inmiddels verder uitgebreid met onder meer de WL-S. Gemaakt van kersenhout, met een prachtige Iced Tea Sunburst en een iets kortere hals (12 frets tot de klankkast). Een onvoorstelbaar instrument. We hebben er voor de zekerheid maar ‘Vintage inspired’ bijgezet op de website, om misverstanden te voorkomen. Je zou zomaar kunnen denken dat ie echt uit de jaren ’30 komt.
Meer weten over Waterloo? Kom gerust eens langs in Dedemsvaart, ze zijn echt ‘incredible fun!’