Die levende gitaarlegende zegt gewoon: ‘Hi, I’m Paul’. Dat alledaagse past bij deze man, maar wat Paul Reed Smith in minder dan 40 jaar voor elkaar heeft gekregen is allesbehalve gewoon. In 1976 bouwde hij zijn eerste gitaar als studieproject en scoorde een 10. Zelf zegt hij daarover:
“Als ik gitaar speelde, liepen mensen weg. Maar als ik er eentje bouwde, kwamen er juist mensen op af.”
Hij sleutelde rustig verder en lanceerde in 1984 zijn eigen gitaren onder de naam Paul Reed Smith: PRS.
Wat er daarna gebeurde is een ongekend succesverhaal, want zijn gitaren wisten hun weg te vinden naar dealers, spelers én de groten der aarde. Al Di Meola, Santana, John Mayer, John Bollinger en nog véél, véél meer professionals spelen op zijn gitaren. Inmiddels heeft PRS meer dan 400 medewerkers en worden er over de hele wereld PRS gitaren gemaakt, verkocht en gespeeld. Bij The Fellowship of Acoustics zijn we al jaren een trotse PRS dealer en hebben we er standaard tientallen op voorraad: van de betaalbare SE series tot en met de zeer exclusieve Private Stock exemplaren: wij hebben ze.
Dan kan het zomaar gebeuren dat je een telefoontje krijgt van PRS Europe, of we het leuk zouden vinden als Paul een keertje op de koffie zou komen in Dedemsvaart voor een Meet and Greet met een select gezelschap. OH YES, PLEASE!
Dus even later staat er dan een levende gitaarlegende in onze magische gitaarvilla, vriendelijk lachend, razend nieuwsgierig -hij kocht 3 instrumenten- en na een paar goede gitaargrappen klaar om álle vragen te beantwoorden. Of om in plaats daarvan zélf een vraag te stellen, want met Paul is niets standaard. Hij kan al pratend ineens een afslag nemen en een heel ander verhaal vertellen. Maar wat de man ook te zeggen heeft, hij vertelt het zo innemend en vol passie dat je aan zijn lippen hangt.
Zoals het antwoord op de vraag, wat PRS gitaren zo speciaal maakt.
PRS: “Ken je dat gevoel van een broodrooster waar je brood instopt en dat brood er aan één kant ongeroosterd en aan de andere kant verbrand uitkomt? Wat je hoe dat komt? Omdat het de makers niet boeit wat voor spullen ze maken. Mij boeit het wel. Eindeloos. Daarom zijn wij de ‘good toaster company’: de spullen die wij maken, doen wat ze moeten doen en zijn áltijd muzikaal!“
“Ik wil niet sneren naar andere merken, maar ik kan wél zeggen wat ik probeer goed te doen met al onze gitaren. Ze zijn goed geïntoneerd, omdat we de frets op precies de goede plek zetten. Ze hebben een gecompenseerde nut, de brug klopt, de tremolo werkt, er zitten goede pick ups in, de knoppen en schakelaars werken zonder problemen. En weet je waarom we dat doen? Omdat we van gitaren houden. Daarom vind ik deze gitaarwinkel zo te gek. Omdat ik zie dat jullie ook van gitaren houden.”
Nieuwe PRS Pedalen
Aan dat lijstje van goede spullen die doen wat ze moeten doen heeft Paul sinds kort pedalen toegevoegd. En Paul zou Paul niet zijn als hij daar niet heel lang en goed over had nagedacht, want pedalen vindt hij eigenlijk een beetje méh: hij speelt het liefst met een gitaar, een versterker en een snoer. Punt.
Dus als PRS dan met pedalen komt, dan moet het iets bijzonders zijn. In de beperking toont zich de meester, dus hij maakte er niet meer dan drie: een drive, een compressor en een superslimme flanger.
Mary cries
Gebaseerd op de legendarische LA-2A studiocompressor geeft dit pedaal wel dat beetje extra aan je gitaarsignaal zonder het geluid te vertroebelen. Het is zo subtiel dat er een led-lampje inzit dat oplicht als ie werkt. Klinkt supernatuurlijk en slimme studiomuzikanten hebben inmiddels ontdekt dat Mary het goed doet als boost pedaal. Mooi meegenomen.
Wind Through The Trees
Wat is beter dan een goed Univibe pedaal? Twee Univibes! Paul houdt ervan om twee roterende leslie-speakers op verschillende snelheden te gebruiken, maar hoe stop je dat in één doosje? Door er twee flangers in te knutselen mét de mogelijkheid die nét even anders in te stellen. Het is subtiel, maar tegelijk zo diep, dat het eindeloze mogelijkheden biedt en een sound die we nog niet eerder hoorden uit één pedaal.
Horsemeat
De Klon Centaur is een legendarisch drivepedaal dat inmiddels voor duizenden euro’s over de toonbank gaat. Paul kocht er één, luisterde ernaar en dacht: jammer dat je de bas niet zelf kunt regelen als je de drive wat verder open duwt. En op die voicing zou ik nog wel wat meer invloed willen hebben, et voilà: ‘the pedal that could eat centaurs for breakfast was born’. Dus die naam Horsemeat was eerst een grap, maar de art-director van Paul Reed Smith wist heel zeker dat het pedaal met die naam de wereld in moest. ‘Sounds great!’.
Deze pedalen zijn de laatste toevoeging aan het enorme assortiment van PRS: elektrische gitaren, akoestische gitaren, versterkers, accessoires: PRS heeft het allemaal. En wat het ook is, bij Paul weet je dat hij het gedurfd bedenkt én briljant maakt.
Paul Reed Smith was uren in onze winkel en vertelde nog veel meer. In deze video nemen we je mee door het evenement en delen we enkele beelden achter de schermen van Paul die een rondleiding door onze winkel maakt.