Het lijkt een nieuwe trend onder gitaarbouwers om géén hout te kappen, maar het op te vissen van de bodem van een rivier. Dat klinkt misschien raar, totdat je het zelf hoort, want eigenlijk is onder water een perfecte plek om hout te bewaren.
Meer dan 100 jaar oud hout
Rond 1900 was het heel normaal om in het tropische regenwoud hout te kappen en die bomen daarna in de rivier te kieperen, zodat ze met de stroom mee uiteindelijk bij een zagerij aankwamen. Makkelijk en goedkoop transport en er was genoeg hout, dus dat meer dan een kwart de zagerij niet haalde, was niet zo erg. Sommige stammen bleven ergens achter haken en de zwaardere boomstammen zonken gewoon ergens onderweg.
Daar is dat hout al die jaren blijven liggen, want hout dat onder water ligt, rot niet omdat er geen zuurstof bij kan. Het kan onder water juist heel langzaam verder rijpen, want ook daar sijpelen er sappen en mineralen uit. Dat maakt het ge-reclaimde hout sterker én perfect klankhout voor gitaren: het is van dezelfde ‘old growth’ kwaliteit als de Golden Era gitaren. De bomen groeiden toen langzamer in een dichter oerwoud en is daardoor compacter dan hedendaags mahonie. Soms gaat het om bomen van meer dan 400 jaar oud en het is duurzaam, want je hoeft er geen groeiende bomen voor te kappen. In plaats daarvan wordt het nu vooral in Belize door duikers met wat kunst en vliegwerk naar de oppervlakte getakeld.
Bij Martin Guitars begonnen ze een jaar of tien geleden voorzichtig met het gebruiken van sinker mahogany en toen gitaarveteraan George Gruhn uit Nashville daar lucht van kreeg leverde hij meteen zijn wensenlijstje in bij Martin met daarop zijn ideeën voor het beste gebruik van dat hout.
Het resultaat overtrof zijn stoutste verwachtingen, want volgens Gruhn scoren de sinker mahogany gitaren in combinatie met Adirondack goed op een gebalanceerd volume op alle snaren, op alle posities. Is de sustain geweldig, hebben alle snaren een groot dynamisch bereik en zijn deze gitaren mede dankzij het bijzondere klankhout gul met overtonen.
Nu kan je deze resultaten natuurlijk ook met andere houtsoorten bereiken, want de hand van de bouwer kan veel toevoegen aan het klankhout. Maar dat één gitaar dit allemaal in huis heeft, is uitzonderlijk. Waar gewoon mahonie soms uitblinkt in warme middentonen en soms wat hoog en laag mist, lijkt sinker mahogany juist in dat sprankelende hoog en mooi dik laag, terrein te winnen.
Meer Sinker klankhout
Inmiddels gebruiken veel meer gitaarbouwers sinker mahogany kijk bijvoorbeeld eens naar deze beauty van Bourgeois. PRS heeft het ook gebruikt voor de halzen van hun meest exclusieve elektrische gitaren.
Daarnaast raken andere verzonken houtsoorten, zoals sinker redwood uit Californië, meer en meer in trek. Ook dat hout heeft jarenlang onder water gelegen en wordt nu gebruikt voor bovenbladen door onder meer Santa Cruz en Lowden. Het heeft de warmte van ceder, maar door de jaren heen krijgt het ook de punch van sparren en ziet er oogverblindend uit.
In Australië gebruikt Cole Clark Huon Pine uit Tasmanië. Een unieke houtsoort waarvoor Cole Clark de toevoeging ‘sinker’ (nog) niet gebruikt, maar ook Huon heeft jarenlang onder water gelegen en is nu her-ontdekt door meubelmakers en instrumentbouwers.
Wil je een keer in het diepe en mysterieuze geluid van een ‘sinker’ gitaar duiken? In onze magische winkel in Dedemsvaart hebben we standaard meer dan 800 gitaren op voorraad en daar zit altijd wel een ‘sinker’ bij. Of kijk eens op ons Demo-kanaal op YouTube.
Neem gerust contact met ons op als je meer wil weten.