Op één of ander manier ben je in dit huis terecht gekomen en het enige dat je weet is dat je boven moet zijn: de zolder. Dus je loopt een steil trapje op eTerug naar Blog postsn daarna zoek je in het halfdonker naar een schakelaar. Die zou toch hier ergens…Hebbes! Je ogen moeten even wennen aan het licht en daarna valt je blik op de reden waarvoor je hier bent: een zwarte gitaarkoffer onder een dikke laag stof. Je veegt wat stof weg en daar glimt een veelbelovend logo. Zou ’t echt? Klik…klik…klik de sloten gaan open, het deksel omhoog en daar ligt ie: een puntgave gitaar uit de jaren ’30. Nauwelijks bespeeld, in perfecte conditie. Je aarzelt heel even, maar daarna pak je ‘m uit de koffer en kijkt naar die prachtige letters op de kop en het unieke landschap dat de craquelé lak maakt. Hoeveel mojo kan één gitaar hebben? De snaren zijn oud, maar het lukt toch de gitaar te stemmen. Je ene hand maakt een G-akkoord, je andere hand raakt de bovenste E-snaar en dan…dan…dan gaat de wekker!
Het was een droom! Want het gaat natuurlijk nooit gebeuren dat je op een zolder of rommelmarkt of Marktplaats tegen een perfecte gitaar aanloopt. De meeste dromen zijn helaas bedrog.
Misschien, als je heel veel geluk hebt, ben je er net op tijd bij als een speciaalzaak er eentje vindt, die goed weet op te knappen én dan moet je op dat moment ook nog net genoeg gespaard hebben.
Goed nieuws: dankzij de razendknappe bouwers van Atkin in Canterbury (UK) is deze droom geen bedrog en zijn dit soort gitaren veel dichterbij dan je denkt. Atkin maakt namelijk perfecte, betaalbare, ‘oude-nieuwe droomgitaren.’
Foutje, bedankt!
In zijn bescheiden atelier is Alister Atkin al 25 jaar bezig. Eerst bouwde hij zijn ‘high end’ gitaren op de min of meer gewone manier, maar dat ging een keer mis: er kwam een kras op de lak. Wat nu? Hij besloot van de nood een deugd te maken en in plaats van de kras te repareren er juist krassen aan toe te voegen om zo voor een aged of meer relic look te gaan. Het ‘foutje’ vloog daarna de winkel uit. ‘Bedankt’, dacht Atkin en sindsdien is hij zich toe gaan leggen op het bouwen van aged gitaren. Dat zijn beslist géén één op één kopieën van vintage exemplaren, want er zitten moderne slimmigheidjes in. Zoals een iets slankere hals met een truss rod. Dat had je vroeger niet, maar komt nu wel goed van pas.
Daarnaast is zijn bijna dwangmatige oog voor de details van ‘klassiekers’ kenmerkend voor Alister Atkin. Sommige topwijnen hebben topjaren en zo zijn er volgens kenners ook ultieme gitaarjaren. Bijvoorbeeld een Martin OM of OOO uit 1937 en een Gibson L2 uit 1947. Atkin heeft deze en andere bronnen tot op de millimeter bestudeerd en die kennis zit nu in al zijn gitaren.
Daarbij gaat hij veel verder dan het gebruik van de houtsoorten en afmetingen van toen. Hij bewerkt het hout alsof het al tientallen jaren ‘leeft’, door het te drogen, te bakken en zelfs te bevriezen. Dat doet hij niet alleen met de toplaag, maar ook met de stembalkjes aan de binnenkant van de gitaar. De lak wordt laagje voor laagje aangebracht en bewerkt alsof het er oud uitziet. Alsof dat nog niet genoeg is, krijgen ook de stemmechanieken, krasplaatjes en werkelijk álle onderdelen van de gitaar een behandeling die ervoor zorgt dat het er écht oud uitziet en speelt als een droom.
Zo maakt Atkin iets anders dan de gerelicte elektrische gitaren die al langer populair zijn. Zulke gitaren worden eigenlijk bewust ‘mishandeld’, zodat ze precies op de goed plekken deuken en butsen krijgen. Atkin mishandelt zijn gitaren niet om ze er oud uit te laten zien. In plaats daarvan zorgt hij ervoor dat zijn gitaren er oud uitzien om ze oud te laten klínken. Dat is, zeker bij akoestische gitaren, iets unieks.
Anderen over Atkin
Hoe bijzonder deze gitaren zijn, blijkt uit de indrukwekkende klantenlijst van deze kleine bouwer uit Engeland. Freek (van Suzan) en Douwe (van Bob:), Ed Sheeran, Dolly Parton, Elbow, Bruce Springsteen en nog veel meer singer-songwriters hebben er één of meerdere in hun ‘gitarsenaal’.
Dat zijn stuk voor stuk artiesten die toegang hebben tot de allerduurste gitaren, maar die toch kiezen voor een Atkin voor thuis op de bank of op ’t podium. De reden: Atkin geeft je die authentieke sound, ze spelen heerlijk én ze kunnen tegen een stootje. Zo’n Atkin gitaar hoef je dus niet in een vitrine te bewaren en je hoeft er niet naar op zoek in de zolderkamer van je dromen. Je kunt ze gewoon via The Fellowship of Acoustics bestellen of eerst even bespelen: wij hebben ze standaard op voorraad. Bel even voor je langskomt.
Als je dan bij ons in Dedemsvaart bent, pak dan met je ene hand een G-akkoord, de andere hand volgt en dan… dan hoor je dat soms, heel soms, de werkelijkheid beter klinkt dan een droom.